SUPERTROTS!

Vorig jaar rond deze tijd stelt Parlan een plaatsing voor van een 14 jarige jongen, James . Een zogenaamd ‘straatschoffie’ die geen regels kent, verkeerde vrienden heeft, de boel op school op stelten zet, slechte cijfers haalt en zich verre van beleefd (zachtjes uitgedrukt) opstelt naar de leerkrachten. Bijna dagelijks zijn er conflicten met de leerkrachten, hij leidt de klas af en is vaak boos. James is op straat gezet vanuit thuis, er zou een flinke ruzie zijn geweest tussen hem en zijn stiefvader.

Eerlijk gezegd heb ik getwijfeld of ik deze uitdaging wil en kan aangaan. Ik voorzie moeilijkheden met de andere jongeren in het gezinshuis. Zal er een klik komen of staan ze straks lijnrecht tegenover elkaar? Ook al ben ik bijna 15 jaar gezinshuisouder, ik vind het ongelooflijk spannend. Stel dat het fout gaat, dat ik James niet kan geven wat hij nodig heeft en dat ik hem dan ook weer op straat moet zetten.

Zelf roep ik altijd: ‘iedereen verdient een kans’. Deze jongen heeft zoveel nodig en is zoveel kwijtgeraakt dat ik mijn hart laat spreken. Ik ga de uitdaging aan, hup, mouwen opstropen, aan het werk en James een kans geven!

Voorbereid op de ergste scenario’s waar het eventueel mis kan lopen ga ik aan de slag. Gaandeweg leer ik hem kennen. Hij heeft duidelijk geborgenheid en rust nodig. De regelmaat doet hem goed. School wordt weer opgepakt en de cijfers worden voldoendes. Het gedrag wordt steeds beter, hij kan zijn boosheid reguleren en zijn excuses maken als het ergens misgaat. Zijn thuissituatie is schrijnend geweest, heel erg schrijnend. James vertelt er inmiddels over. Het is dus niet vreemd dat het eerder slecht met hem ging.

Het gaat, ondanks mijn twijfels, ontzettend goed in het gezinshuis. James heeft een enorm goede klik met de andere jongeren. James is een gewone puber die af en toe tegen de regels aanschopt of een grote mond opzet. Hij heeft leuke vrienden om zich heen en zoekt de gezelligheid op in het gezinshuis. Kortom: een geweldig kind die zich fantastisch manifesteert. Ik ben SUPERTROTS op James!!

Net als de meeste jongeren is James gebaat bij rust en zich welkom voelen in het gezinshuis. Door hem niet te overladen met vragen of oplossingen voor hem te willen bedenken krijgt hij deze rust. James mag wennen aan zijn nieuwe omgeving en juist fouten maken. Het kost tijd om zich te settelen, geen spanning te voelen of onzeker te zijn hoe de dag eruit gaat zien. Vanzelfsprekend houd ik een oogje in het zeil of James zichzelf dit ook gunt en grijp in wanneer er tekenen zijn voor extra hulpverlening vanuit Parlan.