Ervaringsverhaal
Een nieuwe start op een nieuwe school
Parlan werkt nauw samen met scholen om een kind zich daar zo goed mogelijk te kunnen laten ontwikkelen op sociaal emotioneel gebied. We denken hierin mee met de leerkracht en geven ze eventueel handvatten hoe het beste met een kind om te gaan.
2,5 jaar geleden startte collega Daisy Tjaardstra het begeleidingstraject van Kevin (10 jaar). Op dat moment mocht hij niet meer naar school i.vm. zijn gedragsproblematiek. Hij luisterde niet naar de leerkracht, was snel boos en had geregeld (fysieke) conflicten. Hij kwam moeilijk uit bed en deed uitspraken als ‘ik voel me niet veilig en niemand is te vertrouwen op school’.
Relatie opbouwen
De begeleiding van Kevin is een voorbeeld dat het tijd kost om een vertrouwensrelatie op te bouwen en dat er rustig opgebouwd moet worden om de kans van slagen het grootst te laten zijn.
Daisy: ‘Ik ben gestart met de begeleiding van Kevin met een beschikking van 10 uur per week. Kevin mocht alleen naar school op de momenten dat ik er was, in een ander lokaal dan zijn klasgenoten. In dit grote lege lokaal zijn wij met z’n tweeën begonnen; spelletjes doen, band opbouwen, leuke momenten creëren op school en zorgen voor een gevoel van veiligheid. Dit in samenwerking met de ouders. Vader moest hem driemaal per week naar mij toe brengen op school en weer ophalen na 2,5 uur. In deze periode is er vooral aandacht geweest voor wie Kevin is en waar zijn krachten liggen’. Hieruit kwam naar voren dat Kevin een lieve jongen is met humor. Die geniet van individuele aandacht en dan ook open kan zijn in een gesprek. Hij kan behulpzaam zijn en wil dingen graag goed doen. Als iets hem dan niet lukt, dan kan dit hem frustreren en kan hij boos worden op zijn omgeving, maar vooral op zichzelf. Daarnaast heeft hij te maken gehad met een pestverleden, waardoor hij onzeker is en graag leuk gevonden wil worden door leeftijdsgenoten.
Enorme groei
Stap voor stap is er gewerkt aan contactherstel tussen Kevin en de klas. Daisy: ‘Eerst zijn we spelletjes gaan doen met één klasgenoot, daarna met meerdere klasgenoten. Toen dat goed ging, is hij korte momenten samen met mij in de klas geweest, en daarna ook momenten zonder mij’. Toen dit verder uitgebreid werd, is zichtbaar geworden dat er teveel beschadigd was in het vertrouwen tussen Kevin en school. Hierdoor is besloten dat het beter zou zijn als Kevin naar een andere school zou gaan. Daisy: ‘Hier kreeg hij een nieuwe start en konden we gericht aan de slag met zijn doelen rondom prikkelverwerking en emotieregulatie. Hij heeft in die tijd een enorme groei laten zien’.
Inmiddels gaat hij al een hele tijd 5 dagen per week volledig naar school en heeft hij het naar zijn zin. Er zijn zeker nog doelen te behalen, waarvoor nog hulpverlening betrokken is. Daisy: ‘Maar soms vergeet je even stil te staan bij wat er eigenlijk al bereikt is. In het eindverslag werd dit weer even zichtbaar en zagen ouders en ik weer waar Kevin vandaan komt en hoe groot zijn groei is geweest!