’Bewust ervoor gekozen om baby’s op te vangen’

Dit artikel heeft 14 november 2023 in het Noord Hollands Dagblad gestaan.

Marjon en Bas staan al zestien jaar klaar om kinderen op te vangen. Het Hoornse echtpaar koos heel bewust voor pleegzorg. „Je kunt met zo weinig zo ontzettend veel betekenen voor een kind.”

Het kleine meisje dat in haar box met een glimlach ligt te spartelen, zou zomaar het kleinkind van Marjon en Bas kunnen zijn. „We hebben sinds kort ook een kleinkind en begin volgend jaar verwachten we een tweede. Toen we begonnen met pleegzorg waren onze eigen kinderen tien en dertien jaar en die zijn niet anders gewend dan dat we altijd een baby in huis hebben.”

Inderdaad, het zijn altijd baby’s die bij Marjon en Bas op een warm, tijdelijk huis kunnen rekenen. „Daar hebben we zelf voor gekozen, omdat we dan alle kanten op kunnen. En ik vind baby’s gewoon ook heel erg leuk”, lacht Marjon. Bas verduidelijkt nog even de ’praktische kant’ van zo’n hummeltje. „We gaan graag op reis. Zo’n kleintje pak je zo op en neem je mee aan boord van je boot of mee naar Oostenrijk, waar we graag naartoe gaan. We hebben een keer een kindje anderhalf jaar in huis gehad en die is werkelijk overal mee naartoe geweest, zelfs naar Londen en Parijs. In het begin hadden we nog wel eens last bij de douane. We hadden wel de juiste papieren bij ons, maar die werden niet overal goed begrepen.”

Marjon en Bas zijn zogeheten crisispleegouders. Dat betekent dat een kindje bij hen een thuis heeft tot er een oplossing is gevonden. Dat kan zijn dat het teruggaat naar de ouders, maar het kan ook zijn dat het naar een ander pleeggezin gaat. „We hebben in de zestien jaar dat we nu pleegouders zijn achttien plaatsingen gehad. Het is niet zo dat je telkens een nieuw kind in huis krijgt, want je geeft zelf aan wanneer je beschikbaar bent.”

Opa en oma
Het Hoornse echtpaar gaat er wel vol voor zodra hun gezin tijdelijk weer uitgebreid wordt. Marjon: „We hebben tot nu toe altijd goed contact gehad met de ouders van een kindje. We maken ze ook altijd duidelijk dat wij opvoeders zijn en geen vader en moeder. Nu we ouder zijn en sinds kort zelf ook een kleinkind hebben, worden we meer als de opa en oma gezien. Het is wel zo dat waar de vader en moeder van een kind een rol kunnen hebben, ze die ook krijgen.”

Het was een documentaire op televisie die Marjon en Bas op het spoor van pleegzorg bracht. „Dat ging over mensen die kinderen opvingen op hun boerderij en het raakte mij met hoe weinig je veel voor een kind kunt betekenen. Bas en ik hebben beide een fantastische jeugd gehad, onze eigen kinderen trouwens ook, en waarom zou je een ander kind dan niet helpen?”

Pleegouder word je niet zomaar. Daar gaat een screening aan vooraf en je moet een training volgen. „Als je dan geaccepteerd wordt, is het wachten op de eerste plaatsing. Bij ons was dat een Somalisch baby’tje uit het azc in Alkmaar. De moeder lag in het ziekenhuis en wilde niet dat haar kindje ook daar moest verblijven. Wij hebben het toen even opgevangen. Het was een bijzondere ervaring toen het werd opgehaald. Dat was door de hele familie die allemaal in klederdracht gekleed waren en ons toezongen.”

Fotoboek en brief
Voor elk kind dat langere tijd in Hoorn verblijft, maken Marjon en Bas een boekje met foto’s en een brief. „Laatst stond er een jongen op de stoep die tien jaar geleden bij ons was. Hij had de brief gelezen waarin stond dat-ie altijd met vragen bij ons terechtkon. Het ging hartstikke goed met hem en daar doe je het ook voor. Op het moment dat je een plaatsing krijgt, krijg je ook de hele geschiedenis mee en dat is intensiever dan de zorg alleen.”

Het stel krijgt uit de omgeving veel positieve reacties op wat ze doen. „Mensen roepen altijd dat ze het zo geweldig vinden wat wij doen, maar er zijn er maar weinig die ons voorbeeld volgen. De meeste mensen hebben het vaak toch te druk. Al denk ik dat er ook mensen zijn die er niet bij stilstaan om pleegouder te worden, omdat ze in de omgeving niemand hebben die met pleegzorg te maken heeft. Dat was bij ons ook het geval. Als je er niet bekend mee bent, kom je er ook niet mee in aanraking.”